Namaste!

Ik ben er! Na het afscheid van Tanja in Mozambique zette ik voet in Nepal! En omdat het hier nu al zo geweldig is, bij deze alvast mijn eerste ontmoeting met wat mij betreft: Het land van de glimlach!

Donderdag….

Vliegvelden.... ze fascineren mij iedere keer weer. En die in Doho waar ik moest wachten op mijn connected flight naar Kathmandu, was dan ook geen uitzondering. Duizenden mensen van verschillende komaf die door elkaar krioelen op zoek naar koffie, sigaretten of hun gate...  Ik was op zoek naar bodylotion aangezien mijn benen ineens aan het vervellen waren. De zon in Mozambique was sterker geweest dan gedacht en wat toen voelbaar was werd nu zichtbaar. Gelukkig was er naast de achterlijk dure Armani zeepjes ook nog wat dove te vinden en ik liep door naar mijn gate! 

De menigte om mij heen veranderde van grote donkere Afrikanen naar kleine gerimpelde mensjes met een stip op hun voorhoofd en mede backpackers. Oh en natuurlijk was daar ook de eerste kale in het oranje geklede Europese blanke boeddhist op slippers. De Harry Krishna's..... In India noemde ik ze altijd Harry maar dit was een vrouw, Harriet dan maar... ;)

Maar er was 1 overeenkomst in deze toch gemixte menigte en dat was dat ze allemaal een winterjas aan hadden... en ik niet...Niet echt dan... Ik was misschien de hipste.. maar ook de minst voorbereide! Ik zette mij schrap voor de kou na twee maanden hitte en dat was terecht! Het was behoorlijk fris toen ik in kathmandu het vliegtuig uitstapte. Al werd mijn vreugde daar niet minder op en zag ik mezelf in een raam glimlachen, ik was in Nepal!!!

Omdat ik uit Afrika kwam en dit eerlijk toegaf moest ik eerst een extra gezondheid formulier invullen en werd mijn temperatuur gemeten met een laser pistool op mijn voorhoofd. Er kwam gelukkig geen kogel uit en ik was al lang blij dat ik niet even hoefde te bukken... ;)

Door naar de rij voor het kopen van je visum! Formulier invullen, pasfoto erop ( hier was ik op voorbereid) 100 dollar afrekenen voor 3 maanden ( al ben ik er korter) en weer door naar de bagage band! 

Haha, hysterie al om! Chaos, net zoveel karretjes als mensen, geschreeuw naar elkaar, de logica ontbreekt veelal in een rij of zoveelste controle check en alles is grijs, grauw en oud. Oke, gewoon even opletten en op zoek naar je tas! Die gelukkig na wat zenuwslopende minuten op de loopband verscheen!! Mijn vertrouwde bodybag van 23 kilo…. Ik zei doei tegen Lars, een jonge Nederlandse gozer en ging door naar buiten!

Ik zou opgehaald worden dus nam even de tijd om rustig te kijken wie van AL die mensen een bordje met mijn naam had…. Jawel! Een wit A-viertje met Cecile Urlings verscheen op mijn netvlies en een vriendelijke jongen Ameer hete mijn welkom in Nepal met een prachtige bloemenkrans! Wat lief! En wat slim! Want in die dampende gassen onderweg kwam de geur van deze bloemen goed van pas!

Met bloemenblaadjes hoog opgaand in mijn neus reden we de drukke straten van Nepal in. Ondanks dat dit beeld zeer overeen kwam met mijn eerdere ervaringen in India keek ik opnieuw mijn ogen uit. Ten eerste veel tuktuk’s, volgepropte bussen waarvan de ramen zo vies zijn dat je er nauwelijks meer doorheen kunt kijken en veel voetgangers. Vele reclameborden, getoeter, bedelaars in de berm, fruitverkopers en tussen de uitlaatgassen door de geur van wierrook. Brommertjes en vele hadden een mondkapje om. De Nepalese boerka welke door zowel mannen als vrouwen gedragen wordt. Ik noem dit: vooruitgang.. ;)

Het eerste stuk was armoedig en druk en ik kon vanaf aankomst alleen maar aan Marleen en Gerdien denken die over enkele weken hier komen en een eerste ontmoeting hebben met deze wereld uit duizenden! Na een kwartier werd het wat commerciëler en zag ik de KFC, Pizza hut, Adidas en zelfs een nep Zara voorbij komen. Hierna reden we Thamel in, DE backpackersbuurt waar ik een hotel had precies in het midden van de gezelligheid!

Ik verblijf in het Northfield hotel geregeld door Albert, mijn contactpersoon van de organisatie HymalayaCareHands ( http://www.himalayancarehands.nl/) waar ik de aankomende weken als vrijwilliger voor ga werken in een nieuwe kliniek in Alapot. Dit ligt een uurtje van Kathmandu af dus het is dan ook de bedoeling in het weekend lekker terug te gaan naar de massagebanken, backpackers en biertjes!

Nadat ik mijn tas had gedropt in de kamer ging ik eerst met Ameer mee naar het hoofdkantoor hier om de hoek om kennis te maken met twee andere werknemers van deze organisatie en het Himalaya Dream team, een reisbureau. Wat een vriendelijke mensen! Ze spreken goed engels en de Nepalese thee was lekker! Ik zei doei, wist mijn weg terug te vinden naar het hotel waar ik een hete douche nam en de straat in dook met drie missies: warme kleren, een curry en MASSAGE! Ik slaagde voor alle drie! De eerste achterlijk gebreide beenwarmers waren binnen, net als de heerlijke chicken tika massala curry gevolgd door een massage met warme olie voor 1 uur….. Kijk, dit noem ik nog eens binnen komen! En hip zijn is hier uit de mode, die regel gaat niet op als je het warm wilt hebben!

Omdat ik inmiddels al 36 uur wakker was en nog niet slaperig, ging ik maar aan de rode wijn in het hotel waar ik kennis maakte met Sunny en Kezo, twee jonge muzikanten met gitaar en een goede strot! Heerlijk… op een bankje, tussen de kussens met een boek, wijn en goede muziek. Ik trok mijn Qatar Airways sokken nog wat hoger op, bestelde zelfs een brownie en dook iets later mijn bedje in waar ik het klokje rond sliep…

Vandaag na het ontbijt de straat weer op gegaan, met mijn mozambiquaanse tas en Nepalese beenwarmers! Eerst even de Chinese ambassade alvast ontdekken want die heb ik onder andere nodig voor mijn visums (welke ik vond!!), mijn was naar de laundry service gebracht en de opnieuw de straten verkend. Ik ben inmiddels ook een muts,handschoenen, vest en een foeilelijke maar warme broek rijker! Morgen vertrek ik in de ochtend naar de kliniek, ik ben er qua kleding denk ik klaar voor.... maar ben bovenal....erg benieuwd!

Tot snel! Kus!