Made in China!

Beste mensen!

Ten eerste bedankt voor de reacties lieverds! Ja Ini... als je toch eens hier kon zijn! Had ik superleuk gevonden en Gabriella.. pak maar alvast een boterham voor op het vuistje... ;)

Reality check…. Ik ben in China! Hahaha! Het is toch ook niet te geloven?! China! Haha! Ik ben in Beijing aangekomen, tussen de 21 miljoen chinezen, vele eettentjes, ondefinieerbare stukjes vlees op een stokje, schone straten, onverstaanbare bevolking, gestructureerd verkeer en mooie auto’s! Het gerochel is er helaas niet minder op geworden, men hanteert hier hoorbaar zelfs een nog betere techniek, en hoger volume…. “Kloddertje hierrrr….. kloddertje daarrrrr!” Maar er is een schone lucht omdat elke scootmobiel, brommer of tuktuk elektrisch is! Wat een verschil met uitlaatgassen Kathmandu, waar ik woensdag 8 maart met tranen in mijn ogen weg ging…

Want daar ging ik dan… mijn laatste nachtje in Kathmandu had ik wat onrustig doorgebracht, mogelijk toch wat stress en ik wilde ergens ook gewoon niet weg daar. Ik wilde stiekem helemaal niet weg uit dit mooie land…. Een wens die ergens gehoord moest zijn toen ik 3 uur vertraging bleek te hebben… Beetje jammer! Lief gebaar, maar dit had dan ook weer niet gehoeven. Dus daar zat ik dan, op het vliegveld in Kathmandu te wachten en te wachten…

Wel ontzettend netjes dat er vanuit het vliegveld voor ons gestrande reizigers van Air China lunch was klaar gemaakt! En ik letterlijk als enige blanke westerling tussen de chinezen belande. Dit was vast bedoeld om alvast even in de stemming te komen want wat doe je dan als je vast zit met alleen maar Chinezen?!?......Precies!!!...... Helemaal niks…! Want ze spreken geen drol Engels, hoe krijg je dit voor elkaar? Hoe kun je reizen zonder maar een woord te kunnen wisselen? Zelfs mijn moeder, die de vraag: Date of Birth? ooit linkte aan een vogel….Zou zich nog beter kunnen redden! Oke,, Google translate dan maar? Nope, want dat is verboden in China, net als Facebook en andere niet chinezen applicaties. Dus daar zat ik dan… drie eenzame uurtjes tussen deze onverstaanbare wezens mijn tijd uit te zitten… de toon was gezet… ;)

Na drie uur vertraging konden we eindelijk het vliegtuig in, op naar Chengdu waar ik moest overstappen voor mijn aansluitende vlucht naar Beijing, maar die ik dus ging missen omdat Nepal en China ook nog eens 3 uur tijdsverschil heeft…. Oke, en nu?! Gelukkig was ik natuurlijk niet de enige met dit probleem en zodoende werd ik al snel betrokken bij een groepje Chinezen waarvan er maar liefst eentje Engels kon. Nou en dat…. is voldoende! Het was een filmploeg die in de bergen van Nepal gefilmd had en mijn redding werd. We konden mee in een andere vlucht maar dat betekende wel dat we ons moesten haasten! Dus binnen no time ging ik rennend met mijn nieuwe Chinese vriendenclub door het enorme vliegveld in Chendu en ik…. Kwam niet meer bij! Het zag er zooooo hilarisch uit! Maar ik was dankbaar want zonder hun weet ik niet of ik het zo snel gevonden had in dit gigantische vliegveld. En mooi ook! We checkte in en landen enkele uurtjes later in Beijing… Ook wel Peking(eend) genoemd, de hoofdstad van China! En wat een ongelofelijk gave hippe fantastische stad IS DIT!!!

Ik werd opgehaald door taxi man Noodles, een Chinees die ooit in de UK had gewerkt en daardoor een briljant typisch accent had. Ik kon mijn oren niet geloven, ik ging van gebrekkig tot geen Engels door naar een aflevering van Little Britain. Geweldig! Na 40 minuten was ik dan eindelijk in het hostel, en toen was het 3 uur in het midden van de nacht… Ik checkte in bij een wat warrig persoon aan de balie, kreeg een stapel beddengoed in mijn armen geduwd en liep naar mijn geboekte slaapzaal: een kamer met 2 stapelbedden….lees 4 personen. En dat is nooit heel fijn, want je komt een donkere kamer binnen gelopen waar mensen slapen en je dus zo stil mogelijk je bed in probeert te komen… wat nooit lukt.. Ik poetste snel mijn tanden, gooide mijn tas in de hoek, trapte mijn schoenen uit en kroop een bovenste bedje in met kleding en al omdat mijn wekker immers toch 4 uurtjes later weer af ging. Ik was de laatste die deze kamer in kroop met bh aan en de eerste die er weer met bh aan uit kroop. Tot op heden weet ik nog steeds niet met wie ik die nacht geslapen heb, en of ik mogelijk de enige was met een bh! Haha! Maar dat kon mij niet schelen want ik had een missie: de Mongoolse ambassade!

Uiteindelijk had ik dus geen oog dicht gedaan, ik was gesloopt maar ook te onrustig om echt in slaap te vallen. Ik pakte mijn spullen, trok mijn schoenen aan en slipte de kamer uit…. Eerst maar eens even pinnen en een taxi vinden wat overigens niet heel soepel ging. Genoeg taxi’s maar zie er maar eentje te vinden die jou mee wilt nemen. Ze lijken soms een beetje bang voor je… Waarschijnlijk door de taalbarrière, iets wat je ook op straat merkt want zodra ze ook maar zien dat je aanstalten maakt om een vraag te stellen, duiken ze al bijna een struik in! Dan maar te veel betalen, ik moest naar die ambassade komen! Yoehoe!!

Prachtige buurt, nette buurt, veel ambassades en dus ook de Mongoolse. Ik keek mijn ogen uit onderweg in de taxi terwijl mijn wallen op mijn wangen leunde… Veel hoge gebouwen, soldaten op straat in een groen uniform, serieuze blik en hun witte handschoentjes strak tegen hun bovenbenen aan. Mooie dure auto’s, geen tot zeer weinig getoeter, brede schone straten veel fietsers, mensen met een hondje aan een lijntje in plaats van in een broodje en op veel plaatsten hing de rode Chinese vlag uit. Indrukwekkend hoor! Echt schitterend en wederom een compleet andere wereld! Wat een fantastische ervaring is dit toch weer, alsof ik voortdurend in een chinese film rond loop! En ja die honden, de broodje hond grap kan ik achterwegen laten want ik zie alleen maar goed verzorgde vierpotige hier in Beijing. Sommige hebben zelfs schoentjes aan! Al schijnt daarachter toch wel een andere wereld verscholen te zijn en is hier op 20 juni weer ergens in China ( en dit land is vrij groot…) het Hondenfestival… Het is maar goed dat volgens de Nepalezen en hun “reïncarnatie geloof” je na dit leven beloond wordt met een eerste leven in menselijke vorm ;) En dan maar hopen dat het er beter op wordt! Ik hoop dat ze allemaal in Nederland als mens geboren worden want mede door het verlies van de PVV blijft het tenminste nog steeds leuk bij ons! Opluchting!

Ik stond de man aan de andere kant van het loket te woord, vulde het formulier in, vulde het aan met de rest van mijn documenten, betaalde met mijn creditcard ( 60 euro) en kreeg het bonnetje: dinsdag mocht ik mijn paspoort weer ophalen met jawel: Mijn Mongoolse visum! De laatste van de drie die ik nodig had voor mijn Transmongolie avontuur! Hetgeen waar ik zoveel stress om had voordat ik deze grote reis aan ging, YES!!!! OPLUCHTING! En inmiddels heb ik dus ook deze in mijn bezit, ZOOOOO BLIJ!!!! Transmongolie avontuur, here I come!

Met een grote glimlach liep ik deze ambassade buurt uit op zoek naar een metrostation welke heel goed is hier! En zodoende vond ik mijn weg weer terug naar mijn hostel, waar ik voor 1 nachtje een prive kamer regelde, de straten ging verkennen, ik mijn eerste noedels at, een ZARA vond (!) een gezellige avond had met bier en een gemengd backpackers gezelschap en vervolgens na een warme douche vredig in slaap viel…. Hallo China, hallo nieuw avontuur… Hello happiness! Wat geweldig toch allemaal weer!

Want echt mensen, Beijing is echt briljant en dit hostel reten gezellig! Ik heb er al weer heel wat nieuwe vrienden bij!  Het gaat zo snel hier, mensen zijn zo open naar elkaar en betrokken. Niet dat ik zelf nu zo verlegen aangelegd ben… ;) Maar ik heb tot zo verre elke dag met nieuwe mensen doorgebracht, heel leuk! En iets waar hostels voor gemaakt zijn…. Het is een camping binnenshuis, een plek waar je met je slippers in de rij voor de douche staat, je bed ombouwd tot een privenest en je spullen er mede door een ongeschreven regel veilig zijn. Het is een kwestie van vertrouwen en wederzijds respect, maar ook delen met elkaar. Je kunt hier bijna uit elke fles meedrinken of bord mee eten. Allen hebben we een gemeenschappelijke deler en interesse, namelijk reizen. En we weten allemaal hoe uitdagend dit soms kan zijn! Een hostel is een broeinest welke zich voornamelijk richt op jonge mensen maar waar je met enige regelmaat treft toch ook een oud stelletje, een verstrooide globetrotter of een solo 50 plusser treft.

Zoals Andrew, een man uit de UK die besloten heeft de wereld rond te reizen met zo min mogelijk vluchten. Zo´n typische doorsnee Engelsman met een alcoholprobleem, geen kinderen, een Siske de Rat verleden, 2 truien en die nu alleen de wereld over gaat terwijl hij met zijn bril op zijn neus, zijn vrienden op Facebook jaloers maakt. Mooi man. Deze man heeft al veel schouderklopjes van mij gehad. Ondertussen is hij met de trein naar Vietnam vertrokken, en verwacht ik dat zijn maand in Thailand nog wel eens verlengd kan worden….;)  Maar hoe dan ook: you go Andrew!

Jaaaaa hostels, bunkers die na enkele dagen je huis worden. Een plek met privé kamers maar vooral veel kamers met 2,3 of 6 stapelbedden en wat dus betekend dat je de nacht doorbrengt met meerdere onbekende mensen, en al hun tassen. Het is soms even puzzelen! Maar doordat je met deze mensen een kamer deelt krijg je er dus gratis nieuwe vrienden bij. Zoals James, de Chinees, waar ik drie nachten mee “geslapen” heb en een datingcoach was voor de chinezen vrouwen. Jawel, deze man gaf advies aan vrouwen over hoe ze een welvarende Chinese man aan hun zijde konden krijgen, of behouden! Ik zou niet weten waarom je zoiets zou willen…. maar deze vrouwen betalen hem 100dollar per uur voor advies! En zodoende was onze James veel aan de telefoon en had ik de meest interessante gesprekken met hem over het leven en de liefde. Ik bleek zelfs een inspiratiebron te zijn geweest voor hem, ik had de deur geopend naar andere inzichten over westerse vrouwen en hun kijk op de liefde. Nou wat een leuk compliment! En nee het was niet alleen maar pessimisme mensen…. Ik blijf hoop houden ;)

De Chinese man heeft volgens James drie eisen als het een vrouw betreft: Ze moet ten eerste knap zijn, ten tweede volgzaam en ten derde intelligent. Ik weet niet zo goed hoe het tweede samen gaat met het derde… maar misschien dat de lat daarom zo hoog ligt als het neerkomt op het binnen halen van een Chinese partner. Ieder zo zijn eigen smaak…. Want tot op heden heb ik nog geen enkele knappe seksueel aantrekkelijke chinees gezien. Ze zijn als baby heel schattig maar ergens a long the way gaat het mis… Niet dat ze dit zelf ook vinden want de selfie sticks vliegen je hier om de oren! En als ik Mr. Apple moet geloven, een scriptschrijver uit Noorwegen die in het hostel uren achter zijn laptop doorbrengt om films te schrijven en zeer bekend is met China, zijn de Chinese mannen zelfs zeer op seks georiënteerd! Ze schijnen er heel zelfs heel veel grappen over te maken in gesprekken onderling, welke ik dus niet mee krijg omdat ze geen Engels kunnen. Zonde! Ja die taalbarrière maakt dat je de gemiddelde chinees nooit echt leert kennen wat heel jammer is, maar wat wel weer de vele wat prikante opmerkingen van Quin verklaart, een Chinese jonge jongen die ook in het hostel verblijft en gestudeerd heeft in Nieuw Zeeland. Deze schattige jongen deed mij vaak hilarische heftige opmerkingen uit onverwachte hoeken en ik kreeg een zwak voor hem en zijn slissende articulatie. Dagen spendeerde hij om aan een werkvisum te komen voor Nieuw Zeeland waarin hij veel tegenslagen had maar ten alle tijden bleef lachen. En ik bleef hem aanmoedigen, mooi hoe je hier in een korte tijd zo’n fijne band met mensen op kan bouwen omdat we elkaar bijstaan en helpen. Het is een broeinest aan interessante types en verhalen, je verveeld je geen dag!

Zo ook met Andre, Ziad, Zack, Simon, Sanne, Natasja, Calm, Frank, Aislinn en ga zo maar even door! Allemaal hele leuke mensen die ik hier in no time heb leren kennen en uit verschillende hoeken komen. Amerika, Nederland, Engeland, China, Curaçao, Australië, Rusland, Egypte, Canada… het kan hier allemaal door 1 deur! Zoals het moet…..Of in 1 metro op weg naar een briljante stapavond! Het leek net Las Vegas, wat een topnacht was dit!

Samen bezochten we Tempels, gingen we uit eten, dronken we bier en liepen we vele kilometers door Beijing. De ene dag 20 km, de andere dag 15km…. Ik ben kapot! Forbidden City, Tempel of Heaven, Lama Tempel, straat na straat….markt na markt, En dan moet ik de Chinese Muur nog doen morgen! Gelukkig biedt de metro echt een uitkomst, super snel en efficiënt en het is dat mijn backpack te vol is want het winkelen is hier briljant! Wat een winkelketens, lichtjes, pracht en praal, ik kijk mijn ogen uit en verrek met enige regelmaat mijn nek. En die markt met kakkerlakken op een stokje, zeepaardjes, torren, krekels, baby duifjes en schorpioenen… het is vreselijk, maar het voelde als de kermis zo leuk!

Het eten is naast die insecten echt  geweldig, vooral in de lokale restaurantjes waar je voor 2 euro je buikje vol eet aan goddelijk chinees eten. En als je niet weet welk vlees je besteld, biedt het maken van een dierengeluid ook een uitkomst. Net als het vinden van een wc, het woord toilet kennen ze niet, maar elk mens herkent het geluid van een stromende zeikstraal.... ;)

We aten vaak met zijn allen maar ik ben ook al enige keer tussen de chinezen in zo’n vreetschuur gaan zitten, heel grappig om te doen want je was dan veelal de enige toerist. Chinezen zijn best op zichzelf, met name doordat ze geen Engels kunnen en in deze stad vooral hip en welvarend. Ik heb misschien twee zwervers gezien tussen de hoogstwaarschijnlijk ook veel chinezen toeristen die hun eigen hoofdstad komen bezoeken. Heel vaak merken ze je niet op, je gaat gewoon met de stroom mee, maar zodra je ergens met een Frank de Amerikaan en Nigeriaans van afkomst rond loopt…. Wilt iedereen met je op de foto! Hilarisch! In de Forbidden city noemde we hem dan ook voortdurend  Michael Jordan om de boel nog meer aan te wakkeren, Frank, ook verpleegkundige, had er een dagtaak aan om met iedereen op de foto te gaan! Want gekleurde mensen zien ze hier niet zo veel dus daar willen ze dan mee op de foto, en ook de rest van ons werd met enige regelmaat stiekem gefilmd. Het mag ook best een keer andersom zo werken!

En nu sta ik op het punt om naar mijn volgende hostel te gaan, het hostel waar ik samensmelt met de groep waar ik zaterdag mee de trein in stap ( Vodkatrain, RuskiHuski). Ik heb zojuist uitgecheckt en mijn andere Chinese kamergenoot gedag gezegd. Eentje die druk zijn Engelse vaardigheden aan het oefenen was en mij aldoor voerde met fruit. Zelfs zijn beker heb ik maar braaf in ontvangst genomen, maar ook omdat deze nog wel eens als wapen kon fungeren….. Het lag er iets te dik bovenop….Haha! En anders had ik ter bescherming nog een enorme neger boven mij slapen en een Amerikaan linksboven mij…. Ik heb geslapen met drie mannen, kijk… ik ga er gewoon enorm op vooruit hier! Haha!

Ik ben erg benieuwd naar het laatste stukje van dit avontuur, voordat ik op 4 april in de avond weer op Hollandse bodem land. Het voelt zo gek, deel 1 zit er alweer bijna op… Ik kan het maar moeilijk bevatten want de tijd is echt zo snel gegaan, het voelt helemaal niet als 4,5 maand…. Gelukkig dat er nog 7 maanden voor mij liggen…. Want ik ben hier nog lang niet klaar mee!

Wat is DIT leuk!!!

Dikke kus van mij!!!